Vondur heimur!

Við segjum svo oft að við lifum í vondum heimi... gæðum hans sé misskipt og margir lifi ,,í helvíti" á jörðu. Vissulega er það rétt... meiripartur jarðarbúa býr við afar léleg kjör - því miður... en spurningin er..... er þá heimurinn vondur... Heimurinn var góð sköpun. 
Fimm sinnum í sköpunarferlinu segir Guð að sköpunarverk hans sé gott og að síðustu er það harla gott.

1Mós 1:31a   Og Guð leit allt, sem hann hafði gjört, og sjá, það var harla gott.

Heimurinn sjálfur er enn góður, af honum höfum við allt sem við þurfum, gæði jarðarinnar halda lífinu í okkur... aftur á móti eru ill öfl í heiminum sem aftra því að allir geti lifað af þessum gæðum. Þessi öfl er ekki heimurinn sjálfur - heldur eru þau í heiminum. Sköpunin var og er góð, maðurinn er vondur sbr. orð Jesú:

Mark 10:18 og Lúk 18:19   Jesús sagði við hann: Hví kallar þú mig góðan? Enginn er góður nema Guð einn.

Hvaðan kemur nafnið Lúsífer?

Jes. 14:12 segir: Hversu ert þú hröpuð af himni árborna morgunstjarna.
Jesaja er að spá fyrir falli Babýlon þegar hann segir þetta og af þessum orðum er farið að kalla þennan fallna engil Lúsifer eða ljósengilinn. 

Í Vulgötu (latnesk þýðing Biblíunnar) þýðir nafnið Lúsífer morgunstjarna og menn lásu þessa vers hjá Jesaja í samhengi við orð Jesú er hann sagði í Lúk 10:18 ,,ég sá Satan hrapa af himni sem eldingu." Af þessu fóru menn að trúa því að nafn Satans fyrir fallið hafi verið Lúsífer og að hann hafi verið hæstur engla. (námsefni Fimmbókaritið hjá GAJ) 

Oft erum við að lesa hitt og þetta inn í texta... úr verða tilgátur sem síðar er farið með sem heilagan sannleika. Nafnið Satan kemur einungis fyrir í 3 ritum Gt... í 1.Kronikubók, Job og Sakaría.  Í Jobsbók og Sakaría er hann ákærandi og egnandi til illinda í 1.Kron.

Sá texti sem oftast er litið til, þó nafn engilsins komi hvergi fram, þegar talað er um fall Satans af himni er Esekíel 28:12-15

-12- Mannsson, hef upp harmljóð yfir konunginum í Týrus og seg við hann: Svo segir Drottinn Guð: Þú varst ímynd innsiglishrings, fullur af speki og fullkominn að fegurð! -13- Þú varst í Eden, aldingarði Guðs, þú varst þakinn alls konar dýrum steinum: karneól, tópas, jaspis, krýsolít, sjóam, onýx, safír, karbunkul, smaragð, og umgjörðir þínar og útflúr var gjört af gulli. Daginn, sem þú varst skapaður, var það búið til. -14- Ég hafði skipað þig verndar-kerúb, þú varst á hinu heilaga goðafjalli, þú gekkst innan um glóandi steina.  -15- Þú varst óaðfinnanlegur í breytni þinni frá þeim degi, er þú varst skapaður, þar til er yfirsjón fannst hjá þér. 

-17- Hjarta þitt varð hrokafullt af fegurð þinni, þú gjörðir speki þína að engu vegna viðhafnarljóma þíns. Ég varpaði þér til jarðar, ofurseldi þig konungum, svo að þeir mættu horfa nægju sína á þig.

Textinn gefur ekki til kynna að Ljósengillinn Lúsífer hafi verið skapaður fremri öðrum englum, þ.e. með meira vit... en hann hafði verið settur framar, sem verndar-kerúb og hann ofmiklaðist af því, hrokaðist upp við upphefðina... við segjum það oft um fræga fólkið... það höndlaði ekki frægðina, kanski var það þannig með hinn fallna engil.

Paradís

Síðasta vor var ég í Fimmbókaritinu hjá Dr. Gunnlaugi A Jónssyni sem hefur gríðarlega þekkingu á efninu og deildi með nemendum miklum fróðleik. Var þar margt sem kom manni gersamlega á óvart. Eitt af því var orðið Paradís.
Orðið Paradís kemur ekki fyrir í fyrstu köflum 1. Mós.... það kemur reyndar aðeins 3svar fyrir í hvoru testamenti,  í Nt.  Lúk 23:43, 2.Kor 12:4, Op 2:7 og Neh. 2:8, Préd. 2:5, Ljóðalj. 4:43 í Gt.

Sjötíumannaritið, LXX (grísk þýðing Gt) notaði hugtakið paradeisos  í þýðingu sinni... og er það talin ástæða þess að vissir hópar gyðinga (t.d. Fíló) fóru að telja nafnið vera hið rétta nafn Eden-garðsins.

Gyðingar trúðu ekki á líf eftir dauðann, en eftir að þeir tóku að trúa á að til væri dvalarstaður fyrir réttláta eftir dauðann töldu þeir Eden vera þann stað og notuðu síðar nafnið paradeisos yfir hann. Uppruna orðsins má rekja til persneska orðsins pariridaeza, í hebreskri orðmynd kemur það eins og áður hefur komið fram, 3svar í Gt.  Í öllum tilefllum er orðið notað í hlutlausri merkingu yfir garð. 

Þessi breyting hjá gyðingum átti sér stað eftir Krist og samræmist merkingunni hjá kristnum, þ.e. að Paradís sé dvalarstaður réttlátra eftir dauðann.

Þýðingarvandamál, gömul saga og ný

Þýðingar hafa alltaf verið vandamál, raunar sagði einhver spekingur að nákvæm þýðing væri ekki til, einungis væri hægt að túlka texta og reyna þannig að koma merkingunni til skila.

Nýja Biblíuþýðingin olli heldur en ekki fjaðrafoki, þar sem ýmsir fóru stórum orðum um að með þýðingunni væri verið að breyta frumtextanum... ég hélt nú fyrst að mér hefði misheyrst... frumtextinn er alltaf eins, það er hebreskan í GT og grískan í NT. Þýðing er aldrei frumtexti.

Apókrýfu bækurnar komu inn aftur eftir nokkur hundruð ára fjarveru. Ein þeirra er Síraksbók.
Hún var rituð á hebresku 180 f. Krist en var 50 árum síðar þýdd yfir á grísku.  Hún hefur nokkra sérstöðu því þýðandi hennar, sem er barnabarn skrifarans setur formála fyrir framan textann, en þar segir:

Jesús, afi minn hafði lengi sökkt sér niður í rannsókn lögmálsins, spámannanna og annarra rita feðra okkar. Var hann orðinn þeim einkar handgenginn.  Það varð honum köllun að leggja sjálfur sitt að mörkum til menntunar og spekiritunar. Það gerði hann til þess að þeir sem lærdómi unna og kynntu sér rit hans gætu tekið framförum með því að breyta eftir lögmálinu.
Ég bið ykkur nú að lesa bókina af velvilja og eftirtekt og taka ekki hart á því þó misbrestur kunni að virðast á þýðingunni á stöku stað en allan lagði ég mig fram við verkið. 
En það sem upphaflega var samið á hebresku fær að einhverju leyti aðra merkingu þegar því er snúið á aðra tungu.
Það á ekki aðeins við um þessa bók. Sjálft lögmálið, spámennirnir og hinar bækurnar víkja um merkingu þónokkuð frá því sem er á frummálinu.

Svo þýðingar hafa alltaf staðið í mönnum. Fræðimenn eru ekki á eitt sáttir um hvernig eigi að þýða upphafsvers Biblíunnar... Í upphafi skapaði Guð himin og jörð. Jörðin var þá auð og tóm.
Textinn leyfir málfræðilega að setningin sé tíðarsetning... og myndi útleggjast þannig... Í upphafi þegar Guð skapaði himinn og jörð, var jörðin auð og tóm. Þetta myndi þýða að hnötturinn Jörð og alheimurinn hafi verið til áður en önnur sköpun hófst.  Kletturinn Jörð gæti þess vegna verið billjarða ára gamall... ef það er til eitthvað sem mælir tíma himingeimnum. 

Málið er að hvor þýðingin sem er, rýrir ekki Biblíuna sjálfa og boðskapinn, hún breytir einungis okkar hugsun eða pælingum.  En hvað sem við spáum fram og til baka, þá er Guð alltaf sá hinn sami.

Er Biblían heilög - er Jesús kominn?

Margir nota hugtakið ,,heilög ritning" yfir Biblíuna. Kanski ruglar það fólk.  Biblían sjálf, þ.e. bókin sjálf, er ekkert heilagri en aðrar bækur, það er boðskapurinn sem hún flytur... fagnaðarerindið  sem er heilagur boðskapur. 

Fagnaðarerindið finnum við í Jóh 3:16   Því svo elskaði Guð heiminn, að hann gaf son sinn eingetinn, til þess að hver sem á hann trúir glatist ekki, heldur hafi eilíft líf. 

Vegna trúar okkar er Biblían okkur hjartfólgin og við lítum öðruvísi á hana en aðrar bækur. Í Nýja testamentinu eru 4 guðspjöll... ég ætla ekki að fara út í samstofnakenninguna. Það sem ég vil benda á, er að þó guðspjöllin séu að mestu leiti sammála, þá segja þau ekki eins frá í sumum tilvikum þó greinilegt sé verið að segja frá sama atburði eins og t.d. hér...

Mark 6:8   Hann bauð þeim að taka ekkert til ferðarinnar annað en staf, ekki brauð, mal né peninga í belti.
Lúk 9:3   og sagði við þá: Takið ekkert til ferðarinnar, hvorki staf né mal, brauð né silfur, og enginn hafi tvo kyrtla.

Nú segja sumir að Guð hafi passað að Orðið væri skrifað rétt niður. Því er ég sammála þ.e. ég tel að það sem skipti mestur máli sé rétt sagt frá.  Fagnaðarerindið er það sem skiptir máli - það sem er sáluhjálp skiptir máli. Annað er okkur til fræðslu, huggunar, uppörvunar og leiðbeiningar.

Ef 4 menn sjá árekstur, segir enginn eins frá honum, eins er með frásagnirnar í Bibíunni. Í raun og veru verður frásögnin ríkari þegar ritarinn auðgar hana með atriðum sem hann tók eftir en kanski enginn annar. Miðja frásagnarinnar er alltaf fagnaðarerindið. 

Það þýðir ekki að ætla að hengja sig á einhver atriði sem varða ekki einu sinni sáluhjálp okkar, og telja Biblíuna og þá fagnaðarerindið merkingarlaust ef það er hægt að finna mótsögn. 

Kristnir menn bíða endurkomu Jesú, menn eru búnir að bíða í 2000 ár og á hverjum mannsaldri í kirkjusögunni hafa menn séð táknin sem segja að nú séu síðustu tímar... endalokin. Á hverjum tíma var ástandið svo slæmt að menn töldu það ekki geta versnað.
Postularnir seldu allt sitt og biðu endurkomunnar...  Hverjum mætti Páll á leiðinni til Damaskus?

Post 9:4   Hann [Páll] féll til jarðar og heyrði rödd segja við sig: Sál, Sál, hví ofsækir þú mig? Post 9:5   En hann sagði: Hver ert þú, herra? Þá var svarað: Ég er Jesús, sem þú ofsækir.

Samkvæmt Biblíunni hefur Jesús komið aftur - er það ekki ?  

Hið sanna fagnaðarerindi

Í Rómverjabréfinu skrifar Páll postuli að Gyðingar eigi að leggja frá sér lögmálið... því þaðan í frá verði menn réttlættir fyrir trú... aðeins fyrir trú..... en alls ekki verk.
Fagnaðarerindið var og er fagnaðarerindi vegna þess að það er trúin sem frelsar þig en ekki hlýðni við lögmál. Ef við værum dæmd eftir verkum ... myndi enginn fara til Guðs.
Fyrir Gyðinga sem höfðu lifað eftir ströngum reglum lögmálsins og verk skipuðu stóran sess í lífi þeirra ss hreinleikalögin, umskurnin, hvíldardagurinn og hátíðir... fyrir þá var þetta stór biti að kyngja.

Í Galatabréfinu 1.6 segir Páll...  

-6- Mig furðar, að þér svo fljótt látið snúast frá honum, sem kallaði yður í náð Krists, til annars konar fagnaðarerindis, -7- sem þó er ekki til; heldur eru einhverjir að trufla yður og vilja umhverfa fagnaðarerindinu um Krist. -8- En þótt jafnvel vér eða engill frá himni færi að boða yður annað fagnaðarerindi en það, sem vér höfum boðað yður, þá sé hann bölvaður. -9- Eins og vér höfum áður sagt, eins segi ég nú aftur: Ef nokkur boðar yður annað fagnaðarerindi en það, sem þér hafið veitt viðtöku, þá sé hann bölvaður. 

Margir taka þessum orðum Páls þannig... að Galatamenn  hafi verið farnir að snúa sér aftur til heiðni, en það er ekki málið... flestir þeirra voru áður gyðingar, eftir að menn taka trú á Krist eru þeir kristnir.

Páll er að ávíta þá fyrir að snúa sér aftur að lögmálinu – verkunum. Páll var að ávíta þá fyrir að treysta ekki orðum Jesú þegar hann segir – fylg þú mér, trú þú á mig og þú munt hólpinn verða.  Páll segir í 6v. að þeir séu að snúa sér til annars konar fagnaðarerindis... og við sjáum á bréfum hans að hann er að setja út á menn sem vildu halda inni ýmsum ákvæðum lögmálsins eins og t.d. umskurninni.

Páll segir að annars konar fagnaðarerindi sé ekki til, einfaldlega vegna þess að um leið og menn blanda verkum við, hættir fagnaðarerindið að vera fagnaðarerindi. Fögnuðurinn liggur í því að þú gefur sjálfan þig, þ.e. sál þína.

Og öfugt við þann frasa sem við þekkjum... að selja sál sína fyrir eitthvað... þá getum við það ekki... við verðum að gefa hana af fúsum og frjálsum vilja.

-11- Það læt ég yður vita, bræður, að fagnaðarerindið, sem ég hef boðað, er ekki mannaverk. -12- Ekki hef ég tekið við því af manni né látið kenna mér það, heldur fengið það fyrir opinberun Jesú Krists. -13- Þér hafið heyrt um háttsemi mína áður fyrri í Gyðingdóminum, hversu ákaflega ég ofsótti söfnuð Guðs og vildi eyða honum. -14- Ég fór lengra í Gyðingdóminum en margir jafnaldrar mínir meðal þjóðar minnar og var miklu vandlætingasamari um erfikenningu forfeðra minna.

Í versum 11 - 14 er Páll að segja að hann gyðingurinn, þekki gyðingdóminn og fagnaðarerindið finni menn ekki þar. Gyðingdómurinn var fullur af verkum í formi erfikenninga og menn vildu halda í verkin.  Páll segist ekki hafa látið kenna sér það honum opinberaðist þetta fagnaðarerindi... Hann fann það ekki upp, hann var að uppgötva það sem ritningarnar sögðu fyrir en menn höfðu rangtúlkað.

Hvað sögðu lærisveinarnir þegar þeir gengu með Jesú á veginum til Emmaus... það brann í þeim hjartað því hann lauk upp fyrir þeim ritningunum... Jesús gaf þeim skilning á því sem var alltaf fyrir augunum á þeim í ritningunni.

Hið sanna fagnaðarerindi eru orð Jesú: fylg þú mér... trú þú á mig og þú munt hólpinn verða. 

Hver er náungi minn?

Við vorum svefnlaus síðustu nótt vegna óláta en það sem verra er...  heimurinn, sem erum við, er hættur að þora að skipta sér af náunganum. Þetta þýðir alls ekki að okkur sé sama - við erum öll orðin hrædd að grípa inn í. Tvöfalda kærleiksboðorðið fjallar um Guð, náungann og mann sjálfan. 

Það er náunginn sem þarfnast okkar góðu verka og það áréttaði Jesús í sögunni um miskunnsama Samverjann. 

 

Þessa sögu finnum við í 10. kafla Lúkasar, en þar spyr lögvitringur einn Jesú og það er seinni hluti vers -25- Meistari, hvað á ég að gjöra til þess að öðlast eilíft líf?  Jesús lætur hann svara spurningunni sjálfur... með tvöfalda kærleiksboðorðinu

-27- Elska skalt þú Drottin, Guð þinn, af öllu hjarta þínu, allri sálu þinni, öllum mætti þínum og öllum huga þínum, og náunga þinn eins og sjálfan þig

-29- En hann vildi réttlæta sjálfan sig og sagði við Jesú: Hver er þá náungi minn?

 

Jesús segir honum söguna um miskunnsama Samverjann sögu sem allir þekkja svo vel. Og hér kemur hin aldagamla túlkun fornkirkjunnar á þessari dæmisögu... þar sem maðurinn sem fór ofan til Jeríkó táknar Adam, Jerúsalem er Paradís, Jeríkó er heimurinn, ræningjarnir eru illu öflin í heiminum, presturinn er lögmálið, levítinn táknar spámennina, Samverjinn táknar Krist, sárin tákna óhlýðnina, eykurinn er líkami Drottins og gistihúsið er kirkjan, sem tekur við öllum sem þess óska.  Denararnir tveir tákna Föður og Son og gestgjafinn er leiðtogi kirkjunnar.

 

Með breyttum táknum verður sagan svona ... frá 30 versi

-30- Adam nokkur fór frá Paradís út í heiminn og féll í hendur illra afla. Illu öflin flettu hann klæðum og börðu hann, hurfu brott síðan og létu hann eftir dauðvona. (táknar að óhlýðni hans sjálfs fór svo illa með hann að hans beið dauðinn einn) -31- Svo vildi til, að lögmál gyðinga fór ofan sama veg og sá Adam, en sveigði fram hjá.  ( vegna þess að hann var ekki einn af þeim, fékk hann ekki hjálp) -32- Eins kom og leviti þar að, sá hann og sveigði fram hjá.( eins með hann) -33- En Kristur, er var á ferð, kom að honum, og er hann sá hann, kenndi hann í brjósti um hann, -34- gekk til hans, batt um sár hans og hellti í þau viðsmjöri og víni. Og hann tók hann á bak sitt, og bar hann til kirkjunnar og lét sér annt um hann. -35- Daginn eftir tók Kristur upp tvo denara, fékk leiðtoga kirkjunnar og mælti: Lát þér annt um hann og það sem þú kostar meiru til, skal ég borga þér, þegar ég kem aftur.

 

Ég átti í svolitlum vandræðum með að túlka denarana sem faðirinn og soninn, vegna þess að sonurinn, Kristur var að greiða gjaldið, leiðtoga kirkjunnar fyrir umönnun Adams hins fallna mann.  Vissulega greiddi Kristur lausnargjaldið fyrir okkur á krossinum en mér fannst eitthvað vanta.  En þá áttaði ég mig á því að þessi útlistun er svo æfagömul að þeir voru ekki búnir að uppgötva heilagan anda sem hluta af guðdóminum.  Þrenningarkenningin kom löngu seinna. En ef denararnir tveir tákna föðurinn og heilagan anda, breytist það og hin heilaga þrenning vinnur saman að því að koma Adam aftur á réttan kjöl. 

Sagan endar á loforði Krists......  að hann komi aftur.

 

Lögvitringurinn spurði : Hver er þá náungi minn ? 

Svarið = Allir... náungi minn er hinn fallni maður... en í dag er æ erfiðara að sjá... hver í raun og veru liggur við veginn og þarfnast hjálpar.  Náungi minn getur verið eins og klipptur úr tískublaði, hann getur keyrt um á Benz og talað í dýrasta myndavéla-gemsann ... en hann er öreigi, hjartað er tómt, það vantar merkimiðann - hverjum hann fylgir. 

Framhliðin blekkir... við erum vön að telja náungann vera þann sem sýnir neyðina utan á sjálfum sér... en svo kemur í ljós að hann er sá sem við héldum að hefði það svo gott.  Einn daginn getum við séð andlátstilkynningu og lesið milli línanna... að hann þoldi ekki álagið... þessi brosandi framhlið blekkti, undir var vonleysi, brotið og tómt hjarta.

 

Seinni tíma túlkanir á miskunnsama Samverjanum, fara inn á náungakærleikann, að við eigum einfaldlega að hjálpa þeim sem er í nauðum staddur eins og sá væri Kristur sjálfur.  Far þú og gjör slíkt hið sama... sagði Jesús við lögvitringinn. Adam eða Kristur kynntu sig ekki fyrir hvor öðrum... í sögunni... Hver við erum, skiptir ekki máli en það skiptir máli hvort ég get rétt hjálparhönd... en eins og ég sagði... þá er erfitt að sjá hver í neyð, því fyrir flesta er mjög erfitt, jafnvel erfiðast af öllu, að játa að þeir ráði ekki við ástandið. 

Dæmisögur Jesú hafa ótal andlit, þær eru algerlega tímalausar, fá okkur til að hugsa vegna þess að þær tala alltaf inn í aðstæður okkar.

Auga fyrir auga...

Í gamla testamentinu stendur auga fyrir auga og tönn fyrir tönn. Merkingin er að gjalda í sömu mynt.
Það koma þeir dagar hjá öllum þar sem þeir vildu hafa sýnt meiri þolinmæði og átt meiri kærleik í umgengni sinni við annað fólk. 
Erfiður dagur nægir út af fyrir sig, fyrir viðkomandi einstakling sem eftir á er vafalaust þakklátur þeim sem umbáru leiðindin í hljóði, þó ekki bættist við að fá leiðindin endurgoldin. 

En hvað með það að við eigum að gjalda í sömu mynt... auga fyrir auga? 
Við þekkjum þennan frasa... að maður eigi að koma fram við aðra eins og þú vilt að aðrir komi fram við þig... En þennan frasa er nefnilega líka hægt að skilja þannig að ef einhver er með leiðindi og skjæting þá eigi umsvifalaust að svara í sömu mynt... það sé kurteisi... Hvers vegna? jú, sá sem var með leiðindin hljóti að vilja þannig framkomu.

Vandinn er bara sá, að ef við missum okkur við fólk sem á greinilega erfiðan dag,  þá erum við ekki að fara eftir okkar vilja, að koma fram við aðra eins og við viljum að aðrir komi fram við okkur heldur værum við einungis að auka á leiðindi annarra.

Sköpun heims, upphaf lífs

Menn skiptast yfirleitt í tvo hópa varðandi upphaf heims, annaðhvort er það ,,Bing bang kenningin með þróunarkenningu Darvins innanborðs" eða sköpunarsaga Biblíunnar í 1.Mósebók.

Það sem fólk áttar sig oft ekki á, er að hvoru sem það trúir, þá flokkast það undir val því hvorugt er hægt að sanna. Vísindamenn hafa þó sannað að heimurinn er á mikilli ferð.... þeir segja að hann þenjist út eins og frá sprengingu og menn trúa því, við vitum að ekkert hangir í lausu lofti... en af hverju út, getum við ekki verið að sogast inn í eitthvað. Á öllum skýringarmyndum er hnötturinn sýndur fara til hliðar, en við getum verið að fara upp eða niður.

Oft trúum við því sem vísindamenn segja vegna þess að það skiptir okkur engu máli, hún breytir engu varðandi líf okkar á jörðinni.
Við höfum til dæmis lifað í þeirri vissu að við stæðum ofaná jörðinni og hinum megin á jörðinni væru menn ,,á hvolfi"...  en hvað er upp og hvað er niður í alheiminum, við gætum alveg eins verið á hvolfi... eða báðir á hlið... en allur heimurinn hefur ákveðið að þetta sé rétt, því einhver vísindamaður setti þessa tilgátu fram.

Big bang kenningin er val þeirra sem trúa ekki eða vilja ekki trúa sköpunarsögu Biblíunnar.
Báðar kenningarnar eru jafn ótrúlegar.
Það er jafn ótrúlegt að Guð hafi skapað heiminn eins og að heimurinn hafi skapast af sjálfu sér.
Hvorug kenningin hefur svar við frum-byrjuninni... þ.e. hver skapaði Guð og hver bjó til efnið í sprenginguna.
Þess vegna stendur fólk frammi fyrir því að velja hverju það vill trúa.

Ég tók Menntaskólann Hraðbraut áður en ég fór í Háskóla Íslands og þar las ég Lífeðlisfræði, kjarna fyrir framhaldsskóla, bók sem er gefin út 2001. 

Á bls. 19  er sagt frá niðurstöðum rannsóknar fransks efnafræðings Louis Pasteur varðandi sýklarannsóknir. Louis gerði tilraunina 1860-70... niðurstöðurnar hljóta að standa enn fyrst vitnað er til þeirra á okkar öld... en hver var niðurstaða hans?
jú, hún var sú ,,að líf getur ekki kviknað af sjálfu sér, að allar lífverur eru komnar af öðrum lífverum"
Rannsóknin fellir þróunarkenningu af engu.  Á bls.96 kemur stutt lýsing á því sem er kallað þróun.  

,,Lífverur breytast með umhverfinu - þróast.  Við þróunina verða til nýjar tegundir og þær sem laga sig ekki að nýjum aðstæðum hverfa - verða aldauða eða útdauðar... ...oft er það vegna samkeppni við aðrar tegundir og á síðari árum ekki síst við mannskepnuna."

Lífeðlisfræðibókin gerir því ráð fyrir því að hlutirnir breytist í tímanna rás en ekki að líf kvikni og þróist af engu.

Boðorðin tíu

Ég fékk heljarinnar athugasemd frá Prédikaranum varðandi pistil sem ég nefndi ,,Aðeins ein synd". http://bryndissvavars.blog.is/blog/bryndissvavars/entry/637734 
Þessu ber mér að svara og stend ég áfram föstum fótum á minni skoðun að syndin sé aðeins ein og hún er vantrú á Drottinn vorn Jesú Krist. Eins og Prédikarinn hef ég Biblíuna mér til stuðnings.Þó syndin sé aðeins ein eru boðorðin tíu samt sem áður enn í fullu gildi. Það er hins vegar STÓR munur á hvort þau eru öll synd eða hvort hluti þeirra sé brot á samfélagsreglum manna.

Prédikarinn benti réttilega á að ef eitt þeirra er brotið er búið að brjóta þau öll og mér finnst ég lesa það út að hann telji brot á þeim vera synd. Jesús Kristur læknaði á hvíldardögum, en þá má ekkert verk vinna en hann var samt syndlaus.
Kristur boðaði breytingar… og hann er ekki að tala um boðorðin tíu þegar hann segir í Matt. 5:19
Hver sem því brýtur eitt af þessum minnstu boðum og kennir öðrum það, mun kallast minnstur í himnaríki, en sá, sem heldur þau og kennir, mun mikill kallast í himnaríki.
í versum 22-48 kemur listinn yfir boðin sem um er rætt….og Jesús segir ekki að brotin séu synd, heldur mun sá sem brýtur þau og kennir kallast minnstur í himnaríki.

Jesús dró boðorðin tíu saman í tvöfalda kærleiksboðorðið....
Lúk 10:27
Hann svaraði: Elska skalt þú Drottin, Guð þinn, af öllu hjarta þínu, allri sálu þinni, öllum mætti þínum og öllum huga þínum, og náunga þinn eins og sjálfan þig.

Róm 13:9  Boðorðin: Þú skalt ekki drýgja hór, þú skalt ekki morð fremja, þú skalt ekki stela, þú skalt ekki girnast, og hvert annað boðorð er innifalið í þessari grein: Þú skalt elska náunga þinn eins og sjálfan þig.
Frá 1. versi kaflans er Páll að tala um samfélagsleg atriði, fólk sem lifir í samfélagi verður að taka tillit til hvors annars, við troðum ekki á hvort öðru og segjumst svo elska bæði Guð og náungann. Og hann segir í Galatabréfinu: Gal 5:14
Allt lögmálið er uppfyllt með þessu eina boðorði: Þú skalt elska náunga þinn eins og sjálfan þig.

Jóh 16:8
Þegar hann [Jesús] kemur, mun hann sanna heiminum, hvað er synd og réttlæti og dómur,
Jóh 16:9
syndin er, að þeir trúðu ekki á mig,
Róm 6:23
Laun syndarinnar er dauði, en náðargjöf Guðs er eilíft líf í Kristi Jesú, Drottni vorum.
Róm 3:23
Allir hafa syndgað og skortir Guðs dýrð,

Hver var synd englanna samkvæmt 2.Pét 2:4  Jú, þeir skiptu Guði út fyrir annan höfðingja, ekki þyrmdi Guð englunum, er þeir syndguðu. Baráttan er nefnilega um tignirnar og völdin.

Spurning er hverjum maður játast, á hvern maður trúir en ekki hvort mér takist að halda boðorðin, því það hefur engum manni tekist.
Jóh 16:9  syndin er, að þeir trúðu ekki á mig.
Post 10:43  Honum bera allir spámennirnir vitni, að sérhver, sem á hann trúir, fái fyrir hans nafn fyrirgefningu syndanna.
Jóh 8:24  Þess vegna sagði ég yður, að þér munduð deyja í syndum yðar. Því ef þér trúið ekki, að ég sé sá sem ég er, munuð þér deyja í syndum yðar.

Trúarjátningin felst í því að játa Jesú Krist.  Sá sem játar hann mun frelsast fyrir náð hans en ekki fyrir nein af þeim verkum/boðum sem sá hinn sami reyndi að halda. Það er hins vegar annað mál að þeir sem játast Kristi og fylgja honum, reyna eftir fremsta megni að ganga hinn þrönga veg og lifa í sátt, samlyndi og í kærleika til náungans og á þann hátt reynum við að halda öll boðorðin... Jesús dró þau saman í eitt boðorð -tvöfalda kærleiksboðorðið- kanski er það boðorðið sem Jóhannes og postularnir eru að tala þegar þeir tala um boð Guðs.

1.Jóh 5:1-5
Hver sem trúir, að Jesús sé Kristur, er af Guði fæddur, og hver sem elskar föðurinn elskar einnig barn hans. -2- Að vér elskum Guðs börn þekkjum vér af því, að vér elskum Guð og breytum eftir boðorðum hans. -3- Því að í þessu birtist elskan til Guðs, að vér höldum hans boðorð. Og boðorð hans eru ekki þung, -4- því að allt, sem af Guði er fætt, sigrar heiminn, og trú vor, hún er sigurinn, hún hefur sigrað heiminn. -5- Hver er sá, sem sigrar heiminn, nema sá sem trúir, að Jesús sé sonur Guðs?

1Jóh 5:11-13
Og þetta er vitnisburðurinn, að Guð hefur gefið oss eilíft líf og þetta líf er í syni hans. -12- Sá sem hefur soninn á lífið, sá sem ekki hefur Guðs son á ekki lífið. -13- Þetta hef ég skrifað yður, sem trúið á nafn Guðs sonar, til þess að þér vitið, að þér hafið eilíft líf.

Þetta nægir í bili - en af nógu er að taka