Drottinn er minn hirðir

Það eru margir sem halda upp á 23.Davíðssálm.  Þetta fékk ég sent frá Carroll Filmore og er þetta ágætis útlistun í fáum orðum um hverja línu í sálminum.

Drottinn er minn hirðir -  Það er persónulegt samband
mig mun ekkert bresta - hans er forðabúrið
á grænum grundum lætur hann mig hvílast - það er hvíld
leiðir mig að vötnum, þar sem ég má næðis njóta - það er endurnæring
Hann hressir sál mína - það er lækning
leiðir mig um rétta vegu  - Það er handleiðsla
sakir nafns síns - Það er tilgangur
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal - Það er prófsteinn
óttast ég ekkert illt, - það er vernd
Því þú ert hjá mér, - Það er trúfesti
sproti þinn og stafur hugga mig - það er agi/hlýðni
Þú býrð mér borð frammi fyrir fjendum mínum - það er von
Þú smyrð höfuð mitt með olíu - það er helgun
bikar minn er barmafullur - það eru alsnægtir
Já, gæfa og náð fylgja mér alla ævidaga mína - það er blessun
og í húsi Drottins bý ég langa ævi, - það er eilíft öryggi
Drottinn er minn hirðir, mig mun ekkert bresta.

Týndi sonurinn

Síðasta dæmisagan af þeim þrem í 15 kafla Lúk. er um týnda soninn. Í þessari sögu er ekki einungis glaðst yfir því að finna hinn týnda, heldur er fyrirgefið, á stundinni, án nokkurs skilyrðis.  Þessar 3 sögur um hið týnda fara stigmagnandi.

Í fyrstu sögunni týndist 1% af sauðunum, í næstu 10% af drökmunum... í þessari er það 50%.  Því maðurinn átti 2 sonu og annar týndist.

Þessi dæmisaga hefur ótrúlega mörg andlit, og horfa flestir á faðirinn sem Guð sem fyrirgefur okkur feilsporin... vegna þess að faðirinn tók syninum opnum örmum, tilbúinn að fyrirgefa allt.  Síðan getum við íhugað hvor sonanna var í raun glataður.

En hvað ef við setjum okkur sjálf sem föðurinn, getum við séð hann sem áminningu fyrir okkur, var hann týndur í eigin áhyggjum?  Var hann ekki svo upptekinn af því sem hann hafði misst, þ.e. syninum sem fór, að hann kunni ekki að þakka fyrir eða meta það sem hann hafði... gleymdi hann að hann átti 2 syni. Getum við tekið föðurinn sem áminningu um... að gleyma ekki þeim sem standa alltaf við hlið okkar, þeim sem vinna sín verk án möglunar og án umbunar.  

Er það nógu gott fyrir þann sem er alltaf við hlið manns, að heyra setningu eins og faðirinn sagði:
Lúk 15:31 Hann sagði þá við hann: Barnið mitt, þú ert alltaf hjá mér, og allt mitt er þitt...  
Nei, ég er ansi hrædd að við verðum að gefa ,,kiðling” öðru hverju. Hrósa og verðlauna þá sem eru alltaf við hlið okkar, verðlauna þá sem standast væntingar okkar.  Eldri sonurinn kvartaði við föður sinn að hafa aldrei fengið neitt frá föður sínum. 
Takið eftir því að það er ekki fyrr en honum finnst hann settur til hliðar, að hann kvartar...

Enn eitt sjónarhorn, á það hver var virkilega týndur eða í hverju við týnum okkur.

Týnda drakman

Dæmisaga nr. 2 er dæmisagan um týndu drökmuna.  Þessi dæmisaga lætur lítið yfir sér.  Ef við teljum setningu vera frá punkti til punkts, þá er hún 3 setningar, en hún segir ótrúlega mikið. 

Lúk 15:8   Eða kona, sem á tíu drökmur og týnir einni drökmu, kveikir hún þá ekki á lampa, sópar húsið og leitar vandlega, uns hún finnur hana?
Ég veit ekki nákvæmlega hve mikils virði 1 drakma er, en við fáum strax að vita, að þessi týnda drakma er ekki sú eina sem konan á. Ég veit ekki heldur hvað lampaolían kostaði, en á þessum tíma, hún hefur örugglega verið dýrmæt. En konan byrjar strax að leita... eins og hún hafi ekkert annað að gera, eða eins og drakman færi eitthvað þó hún leitaði þegar það væri orðið bjart...

Í þessari dæmisögu hefur verðmæti hins týnda, þó það sé aðeins 1 drakma, aukist í 10% frá sögunni um týnda sauðinn.  
Ef við kíkjum á 1.vers þessa kafla þá segir þar að það eru tollheimtu-menn að hlusta.  Jesús vissi að til þess að dæmisögurnar virkuðu sem best, urðu þær að vera um málefni sem fólkið þekkti að eigin raun. Týndur peningur var betri viðmiðun en týndur sauður fyrir tollheimtumenn. 

-9- Og er hún hefur fundið hana, kallar hún saman vinkonur sínar og grannkonur og segir: Samgleðjist mér, því að ég hef fundið drökmuna, sem ég týndi.
Ef konur þessa tíma hafa verið líkar konum í dag, þá er eins líklegt að, það hafi kostað hana meira en eina drökmu, að kalla saman vinkonur sínar og grannkonur. Þegar upp er staðið var konan kanski í mínus. 

-10- Ég segi yður: Þannig verður fögnuður með englum Guðs yfir einum syndara, sem gjörir iðrun.   Þessi saga segir okkur að það getur kostað okkur meira en það sem við týndum, að gefast ekki upp, heldur leita þar til við finnum, frekar en að sætta sig við að týna og láta það bara eiga sig.

Aðalmálið er að finna hið týnda og bjarga því frá eilífri glötun. 

Týndi sauðurinn

Í Lúkasarguðspjalli segir Jesús 3 dæmisögur í röð sem fjalla allar um eitthvað sem er týnt, það er týndi sauðurinn, týnda drakman og týndi sonurinn.

Fyrsta dæmisagan er Lúk 15:4 um týnda sauðinn.

 -4- Nú á einhver yðar hundrað sauði og týnir einum þeirra. Skilur hann ekki þá níutíu og níu eftir í óbyggðinni og fer eftir þeim, sem týndur er, þar til hann finnur hann?

Einn af hundraði  eða 1% finnst okkur ekki hátt hlutfall, og margir myndu hugsa : Hvað ef hinir 99 myndu týnast á meðan.  Var það þá þess virði að hafa áhyggjur af þessu eina prósenti sem var týnt.

-6- Þegar hann kemur heim, fagnar hann með vinum og nágrönnum.  Í okkar verslunarháttum væri 1%  tap afskrifað án umhugsunar.  En þetta er dæmisaga og dæmisögur verða að vera á sama plani og hlustendurnir.  Allir áheyrendurnir þurftu að hafa fyrir því að eiga í sig og á, flestir á þessum tíma voru hirðar, sem skildu að hver sauður var dýrmætur. Það kostaði tíma og erfiði að halda þeim saman og leita þeirra sem týndust  en gleðin yfir að hafa fundið þann týnda, gerði það þess virði.   

-7- Ég segi yður, þannig verður meiri fögnuður á himni yfir einum syndara, sem gjörir iðrun, en yfir níutíu og níu réttlátum, sem ekki hafa iðrunar þörf. Við sem erum margbúin að lesa þessa dæmisögu vitum að Kristur er að tala um syndarann, þann sem leiðist frá hjörðinni hans. 
Hinir 99 voru ekki í hættu, þeir voru frelsaðir búnir að játast Jesú... þó þeir væru í ,,óbyggðum”  sem sagt á hættusvæðum,  innan um úlfa og óargadýr... þá voru þeir öruggir... væru þeir innan hjarðarinnar.  

En hverjum þeim sem bjargast.... það er þeim sem iðrast og snúa aftur..... er fagnað ákaft á himnum. 

Önnur hætta hjarðarinnar er ef það kemst ,,úlfur í sauðagæru" inn í hópinn. Verk hirðisins er að vernda hópinn, bæði fyrir úlfum sem geta komist inn í hópinn og vilja draga sauðina út úr hópnum og einnig að leita þeirra sem týnast eða villast burt.

Til hvers kom Jesú?

Kom hann til að klappa liðinu á bakið og segja: Þetta er fínt, allt gott og rétt sem þið gerið, haldið áfram á þessari braut og þið munið fá Guðs ríki að launum.
Nei aldeilis ekki... Jesús sagði við öldunga gyðinga... Matt 23:16  Vei yður, blindir leiðtogar!  Matt 23:17  Blindu heimskingjar... Matt 23:29  Vei yður, fræðimenn og farísear, hræsnarar! ... og sagði að Guðs ríki yrði tekið af þeim og gefið þeirri þjóð sem bæri ávöxt (Matt 21:43)
Jesús var sendur til hinna týndu sauða Ísraels.  Þeir voru týndir og þeir þekktu ekki góða hirðinn.

Jesús var ekkert að skafa af hlutunum, enda hafði hann efni á því... Hann velti við borðum... hann boðaði lausn og nýtt líf fyrir þá sem vildu fylgja sér. Það er ekki átakalaust fyrir fólk að kasta gömlum siðum - lífsstíl...

Við syngjum gjarnan ,,Faðir minn gerðu mig að keri"... ,,sem mótar þú" en viljum við láta mótast? Eru gamlar hugmyndir og skoðanir... misjafnlega fengnar eða ígrundaðar að flækjast fyrir okkur. Við skiljum ritninguna misvel í fyrstu skrefum en viljum teyga boðskapinn. Þegar við stígum fyrstu skrefin höfum við í raun litlar varnir gegn röngum kenningum.

Matt 7:15   Varist falsspámenn. Þeir koma til yðar í sauðaklæðum, en innra eru þeir gráðugir vargar.
Hvers vegna skyldi Jesús nota ,,sauðaklæði" sem samlíkingu... jú, Hann er hirðir sauðanna og þeir sem læða inn villukenningunum, læða sér í hópinn og þykjast vera hans. Þeir eru eins og fræ illgresisins á hveitiakrinum, saklaust í fyrstu en erfitt viðureignar þegar það hefur náð rótfestu.

Jesús kom til að boða nýtt líf, líf í fullri gnægð, fyrir þá sem fylgja honum.

Varist súrdeig farísea og saddúkea

Matt 16:6-12 
-6- Jesús sagði við þá: Gætið yðar, varist súrdeig farísea og saddúkea.
-7- En þeir ræddu sín á milli, að þeir hefðu ekki tekið brauð. -8- Jesús varð þess vís og sagði: Hvað eruð þér að tala um það, trúlitlir menn, að þér hafið ekki brauð? -9- Skynjið þér ekki enn? Minnist þér ekki brauðanna fimm handa fimm þúsundum og hve margar körfur þér tókuð saman? -10- Eða brauðanna sjö handa fjórum þúsundum og hve margar körfur þér tókuð saman?
-11- Hvernig má það vera, að þér skynjið ekki, að ég var ekki að tala um brauð við yður. Varist súrdeig farísea og saddúkea.
-12- Þá skildu þeir, að hann hafði ekki talað um að varast súrdeig í brauði, heldur kenningu farísea og saddúkea.

Jóh 6:35 Jesús sagði þeim: Ég er brauð lífsins. Þann mun ekki hungra, sem til mín kemur, og þann aldrei þyrsta, sem á mig trúir.

Varnaðarorð Jesú eru þau að við eigum að varast að blanda öðrum trúarbrögðum inn í trú okkar á hann... en sífellt fleiri hinna frjálsu trúarsamfélaga eru farin að upphefja gyðinga, Ísraelsríki nútímans og Jerúsalem... Að sjálfsögðu eigum við að elska og virða alla, sama hverrar trúar þeir eru, en þessi upphafning er komin út í öfgar.

Súrdeig gyðinga á ekki samleið með Brauði lífsins.

Heyra ekki og skilja ekki...

Jesús sagði í Jóh 15:1-8
-1- Ég er hinn sanni vínviður, og faðir minn er vínyrkinn.
-2- Hverja þá grein á mér, sem ber ekki ávöxt, sníður hann af, og hverja þá, sem ávöxt ber, hreinsar hann, svo að hún beri meiri ávöxt.
-3- Þér eruð þegar hreinir vegna orðsins, sem ég hef talað til yðar.
-4- Verið í mér, þá verð ég í yður. Eins og greinin getur ekki borið ávöxt af sjálfri sér, nema hún sé á vínviðnum, eins getið þér ekki heldur borið ávöxt, nema þér séuð í mér.
-5- Ég er vínviðurinn, þér eruð greinarnar. Sá ber mikinn ávöxt, sem er í mér og ég í honum, en án mín getið þér alls ekkert gjört.
-6- Hverjum sem er ekki í mér, verður varpað út eins og greinunum, og hann visnar. Þeim er safnað saman og varpað á eld og brennt.
-7- Ef þér eruð í mér og orð mín eru í yður, þá biðjið um hvað sem þér viljið, og yður mun veitast það.
-8- Með því vegsamast faðir minn, að þér berið mikinn ávöxt, og verðið lærisveinar mínir.

Páll sagði í Róm 10:16-19 Hefur Ísrael hvorki heyrt eða skilið fagnaðarerindið um Krist???
Og margir í dag skilja ekki heldur að þeir gyðingar sem búa í Ísraelsríki nútímans eru ekki lengur útvalin þjóð Guðs... Þeir sem afneita Kristi eiga ekki að vera upphafnir af kristnum.

Kristur gerði allt sem hann gat til að boða gyðingum fagnaðarerindið, hann sendi lærisveinana út tvo og tvo (Lúk 10:1) en skilaboð hans til þeirra voru... að væru þeir ekki velkomnir, þá skyldu þeir þurrka dustið af fótum sér og fara, en þrákálfarnir sem vildu ekki taka á móti fagnaðarboðskapnum skyldu samt fá að vita að Guðs ríki væri í nánd.

Sá sem ákallar nafn Drottins mun hólpinn verða

Ég kom frekar vonsvikin heim í kvöld. Hafði verið á fundi... þar sem ég held að margir fundarmanna séu á rangri leið. Þegar ég kom heim leitaði ég í Biblíuna... dró korn... þau festust nokkur saman og ég raðaði þeim í þá röð sem ég losaði þau sundur og byrjaði að fletta.

Sálm 86:11-12
Vísa mér veg þinn, Drottinn, að ég gangi í sannleika þínum, gef mér heilt hjarta, að ég tigni nafn þitt.  Ég vil þakka þér, Drottinn, Guð minn, af öllu hjarta og tigna nafn þitt að eilífu,

Jóel 3:5
Og hver sem ákallar nafn Drottins, verður hólpinn. Því að á Síonfjalli og í Jerúsalem munu nokkrir lifa af eins og Drottinn hefir heitið. Hver sem ákallar nafn Drottins mun frelsast.
Önnur hugsanleg þýðing á síðustu setn.: Meðal þeirra sem frelsast eru þeir sem Drottinn kallar.

Lúk 22:29-30
Og yður fæ ég ríki í hendur, eins og faðir minn hefur fengið mér, að þér megið eta og drekka við borð mitt í ríki mínu, sitja í hásætum og dæma tólf ættkvíslir Ísraels.

Sálm 130:7-8
Ó Ísrael, bíð þú Drottins, því að hjá Drottni er miskunn og hjá honum er gnægð lausnar. Hann mun leysa Ísrael frá öllum misgjörðum hans.

Hver sá sem ákallar nafn Drottins, mun hólpinn verða... nafnið JESÚS gefur okkur frelsi. Jóel segir að NOKKRIR munu lifa af á Síonfjalli og í Jerúsalem... það eru þeir sem ákalla nafn Drottins Jesú Krists... en þjóð Guðs, Ísrael sem beið Drottins, þekkti hann ekki...
Þeir sem kannast ekki við mig á jörðu mun ég ekki kannast við á himnum sagði Jesús... við erum ávöxtur trúarinnar. Jesús er rótin sem við fáum næringuna frá.
Jóh 15:1   Ég er hinn sanni vínviður, og faðir minn er vínyrkinn.
Jóh 15:5   Ég er vínviðurinn, þér eruð greinarnar.

Þeir sem höfnuðu Jesú voru sniðnir af vínviðnum og Ísrael varð svo fámennur að Páll kallar hann leifar í Róm 9:27 og Róm 11:5. Aðeins leifar frelsuðust - hinir urðu forhertir og Guð gaf þeim sljóan anda... ALLT TIL ÞESSA DAGS... En Guð gengur ekki á bak orða sinna þó meirihluti lýðs hans hafi hafnað syninum. Guð er trúr þeim sem tóku við Jesú og hann græddi heiðingjana á vínvið sinn í stað þeirra sem voru sniðnir af.
Lýður Guðs ber enn nafnið Ísrael.
Hvers vegna?  Lýður Guðs skipti hvorki um nafn eða kennitölu... hann skipti um fólk og skipar nú eingöngu þá sem ákalla nafnið Jesús... Hjá honum munu þeir sem trúa á Krist fá miskunn og verða leyst frá misgjörðum sínum. AMEN

Ríki maðurinn og Lasarus

Jesús sagði allt í dæmisögum og ein þeirra fjallar um ríka manninn og Lasarus. Dæmisögur hafa þann eiginleika að geta talað inn í margar aðstæður, þær er hægt að túlka á margan hátt. En Jesús hlýtur að hafa haft einhverja sérstaka meiningu í huga þegar hann sagði hverja og eina þeirra.

Sagan um ríka manninn og Lasarus í Lúk.16:19 fjallar ekki um að einhver hafi sankað að sér auð, hvort sem það var á heiðarlegan eða óheiðarlegan hátt og að sá fátæki væri hlunnfarinn af þeim ríka.
Nei, ríkidæmi ríka mannsins felst í því að hann og bræður hans voru gyðingar, þeir áttu fyrirheit Guðs - Lögmál Móse og spámennina. Fátækt Lasarusar fólst í því að hann var heiðingi.

Gyðingar kölluðu heiðingja ,,hunda" og þessi dæmisaga og Mark 7:26 segir að heiðingjar vildu gjarnan seðja sig á því sem félli af borðum gyðinga. Þeir vildu þiggja molana (fróðleiksmolana) sem eru Guðs orð en gyðingar héldu því fyrir sig.
Mark.7:26 Hverjir voru fátækir?  
http://bryndissvavars.blog.is/blog/bryndissvavars/entry/659218/

Ríkidæmið og fátæktin í sögunni er því andlegt en ekki veraldlegt.

Gyðingar - kristnir

Ég heyri það stundum að menn skipta gyðingum í 2 hópa... gyðinga og gyðing-kristna og eru menn þá væntanlega að telja þá gyðing-kristna sem hafa tekið kristna trú. 
En málið er mjög einfalt... ef búddisti tekur upp kristna trú verður hann kristinn, ekki búdda-kristinn. Ef múslimi tekur upp kristna trú verður hann kristinn, ekki múslima-kristinn og það er nákvæmlega eins ef gyðingur tekur upp kristna trú... þá verðu hann kristinn, ekki gyðing-kristinn.

Þessi flokkun á gyðingum, kemur sennilega út frá ritum fræðimanna nútímans. En þar rekst maður á aðgreiningu hins frumkristna safnaðar á 1.öld.
Þar eru menn að vísa til bakgrunns þeirra sem voru í hinum fyrstu söfnuðum... og til aðgreiningar nota þeir ,,heiðin-kristinn og gyðing-kristinn" en fólkið sjálft flokkaði sig sem gyðinga þar til í óeirðunum árið 49/50 er Kládíus rak alla ,,gyðinga" frá Róm. sbr. Post.18:2 og en í Rómv.16:3... eru þessir gyðingar samverkamenn í Kristi.

Við fall musterisins um árið 70... er talið að kristnir hafi aðgreint sig endanlega frá gyðingum. Strax á 1.öld finnast vísbendingar um að kristnir menn hafi aðgreint sig með því að taka upp sunnudaginn sem hvíldardag, þó páfi hafi ekki sett það í lög fyrr en árið 323.