Selvogur-Þorlákshöfn

Gengið ætlaði að ganga á Esjuna í gær. Ég hringdi í lögregluna og hún sagði að við yrðum sennilega stoppaðar af vegna leitarinnar af nakta manninum. 
Gullinu langaði í Selvoginn og þar sem hann átti afmæli varð nú að leyfa honum að ráða.... en þó hann ætti afmæli slapp hann ekki við að þjónusta mig og Berghildi.... hann stakk upp á að við gengjum frá Selvoginum til Þorlákshafnar. 

Við afleggjarann að hjólhýsinu er skilti.... stikuð gönguleið til Þorlákshafnar, 15 km.

Við lögðum af stað kl 1 frá hjólhýsinu, gegnum fyrst eftir vegslóðanum og stikum.... fundum hvergi gönguslóða.  Ferðin sóttist seint í sandinum og ekkert að sjá nema netakúlur í öllum litum.... þær voru mikið myndefni fyrir Berghildi.  Veðrið var dásamlegt, skýjað en um 20°C.

Þegar við sáum stóran klett standa upp fyrir sjávarkambinn eftir ca 2 tíma, ákvað Berghildur að fara niður í fjöru,... eftir það gengum við á klöppunum við sjóinn... þar var öll fegurðin og úrvalið hvílíkt af steinagerðum og hraunmyndunum, hellar og hvaðeina.  Við komumst varla áfram fyrir myndefni. Ég var ekki með myndavél svo ég verð að fá afrit hjá Berghildi.
Leiðin var öll seinfarin og tók nokkuð á þó hún væri slétt! þ.e. engin fjöll.

Lúlli keyrði 4 km á móti okkur og tók okkur upp í skammt frá gömlum fiskeldistönkum, þá vorum við búnar að ganga tæpa 14 km á 5 og hálfum tíma með stoppum.... klukkan orðin hálf 7. 

Rétt eftir að hann tók okkur upp fór að rigna, tímasetningin var því frábær. Það var brennt í hjólhýsið, Lúlli fór að grilla, en við Berghildur fórum í sturtu hjá Sigfríði í T-bæ.

Við vorum öll orðin glorhungruð.... Ummm... hvað maturinn var góður. Við spiluðum nokkur spil, þægilegt að vera inni í svona beljandi rigningu og hífandi roki.

Tókum saman dótið og fórum heim fyrir hádegi í dag...... hreint frábær ferð.

Þjónustufulltrúarnir óendanlega mikilvægir :)

  

Gönguferðir sumarsins hafa tekist með eindæmum vel og er það ekki síst að þakka þjónustufulltrúa Gengisins. Bókstaflega allt hefði verið erfiðara umfangs ef ekki væri hægt að treysta á þennan frábæra þjónustufulltrúa  .... og Bankastjóra.

Hans starf hefur verið að fylgjast með veðri og velja góða göngudaga..... en auk þess að sendast með Gengið á upphafsstaði og sækja Gengið á endastöðvar...... og bíða óendanlega mikið þar á milli..... þá fylgir starfinu að grilla ofaní liðið og sjá um að allar brosi út að eyrum.

Þegar hópurinn fékk nafnið Gengið, varð hann auðvitað Þjónustufulltrúi og Bankastjóri, en hvort embætti er hálft starf.... nauðsynlegt að hafa bankastjóra - allt kostar þetta. 
Engin okkar er gjaldmiðillinn Pund, því engin vill ávaxta pundin.... enda reynir fólk yfirleitt að losa sig við aukapundin og þá er ég ekki bara að tala um í verslunarferðum í London....

Í Selvoginum, meðan Gengið var á Selvogsgötunni, var haldið námskeið fyrir tengdasynina. Þeir vissu ekkert af því en þetta var fyrsta bíðara og þjónustunámskeiðið..... Við vorum nefnilega lengur á leiðinni en áætlað var í fyrstu, stoppuðum oftar. En þeir stóðu sig einstaklega vel, held þeir hafi bara nánast útskrifast sem fullgildir bíðarar.   Húrra fyrir þeim.

Undirstaðan að góðri ferð hjá Genginu eru nefnilega góðir og fórnfúsir aðstoðarmenn....  

Selvogsgata, seinni hluti

19.júlí
Það var heilmikið púsl að koma þessu öllu saman, því það fjölgaði í hópnum. Berghildur systir bættist við og Ísak Lúther og Adam Dagur. Við vorum 7 sem gengum seinni hluta Selvogsgötunnar.... og við sáum engan ísbjörn.

Veðrið var frábært... sól og aðeins andvari.  Við vorum með nesti fyrir marga daga.... ef við þyrftum skyndilega að gista á heiðinni.... bara grín
Ég hef ekki nokkra hugmynd um hve oft ég er búin að ganga þessa leið.... Berghildur og Harpa hafa gengið Selvogsgötuna áður en Helga, Lovísa og strákarnir voru að fara í fyrsta sinn.... og þeir voru sannkallaðar hetjur.

Undanfarið hafa verið miklar umræður um hvað hópurinn ætti að heita.... enda algjört möst að gott nafn á liðinu. Stelpurnar stungu upp á ,,Gengið" og fékk hver okkar gjaldmiðilsnafn samkvæmt áhugasviði...... ég er Dollar, Helga er Líra, Harpa er Evra, Lovísa er Dönsk króna, strákarnir voru skiptimynd og smáaurar og Berghildur (margfætla) sem var gestur... gilti sem ferðatékki.

Gengið reis í upphafi ferðar en hélt sér nokkuð stöðugu á há-heiðinni þó sumir gjaldmiðlar ættu góða spretti, þá féllu þeir allir nokkuð jafnt í lok dags... á leiðinni niður að Hlíðarvatni eftir 5 og 1/2 tíma og 16 km göngu. Þar beið þjónustufulltrúinn... bankastjórinn... hann rakaði saman peningunum og keyrði með þá í bankahólfið (hjólhýsið).

Þegar við skrifuðum í gestabókina var þetta orðið heljar ævintýri þar sem allir voru komnir með bankatengd gælunöfn.
Við grilluðum og ekki hægt að segja annað en að þetta hafi verið sannkallað fjölskyldugrill...  Vantaði bara Svavar og Bryndísi Líf.  Týri kom með Ástþór son sinn og Tinnu, Gunni kom og Óli með Gabríel. 
Veðrið var frábært um kvöldið, það var sofið í hjólhýsinu og 3 tjöldum.

20.júlí
Við skoðuðum Strandakirkju og heimsóttum leiði afa og ömmu bankastjórans, síðan var farið í ævintýraferð í vitann.... eftir að hafa fengið sér næringu, var dótið tekið saman, gengið frá hjólhýsinu og allir keyrðu heim eftir velheppnaða ævintýraferð.

Selvogsgata, fyrri hluti

Þjónustumaður nr 1, öðru nafni Bíðari nr.1 keyrði mig og dæturnar 3 í 10-11 í Setbergi. Þar hittum við Clöru systurdóttur, en hún hefur áður gengið með okkur.

Selvogsgatan var málið, fyrri hluti. Til að taka þetta með trompi og vegna hin dásamlega veðurs.... ákváðum við að ganga þaðan..... segið svo að það sé ekki sjoppa á leiðinni í gönguferðum.

Það er sko ekki sama í hvora áttina maður gengur, leiðin er miklu skemmtilegri, fallegri og auðveldari ef maður gengur frá Bláfjallaafleggjaranum til Hafnarfjarðar en öfugt eins og við gerðum núna. Þessi leið er öll á fótinn og annað útsýni en þegar maður hefur hafið og bæinn fyrir augunum.

Á leiðinni var ýmislegt rætt, nafnið á hópnum, Fimmvörðuháls.... sem hefur strax fengið glansmyndarstimpil á sig.... komandi göngur, útbúnaður og fleira.

Við stoppuðum tvisvar á leiðinni fyrir utan að við komum við í Valabóli og skrifuðum okkur í gestabókina.
Í þetta sinn klikkaði engin okkar á nestinu.... með nesti fyrir marga daga

Þjónustumaður nr. 1 og Venus biðu síðan eftir okkur á Bláfjallaveginum, með ískalt kók og sjóðheitt kaffi í brúsa.  Hann fær 5 stjörnur..... ekki spurning

Við lögðum af stað um hádegið og vorum 4 klst að ganga 14,5 km. Á morgun verður seinni hlutinn genginn.... skiltið við veginn segir að sá spotti sé 18 km.... en við látum okkur nægja 16 km, verðum sóttar að fjallsrótum við Hlíðarvatn.

Sjúkdómur að ganga...

Hálfa leiðina yfir Fimmvörðuháls hugsuðu dæturnar mér þeygjandi þörfina.... hvað voru þær eiginlega búnar að láta hafa sig út í.

Ferðin hafði alvarlegar afleiðingar.... nú eru þær göngusjúkar. Það er keyptur gönguútbúnaður hægri/vinstri..... þær tala um gönguferðir og ábyggilega dreyma þær líka.

Um næstu helgi er því verið að plana Selvogsötuna alla.... fara hana í 2 áföngum og bera meira en síðast..... þetta er orðinn sjúkdómur.... þær eru komnar með gönguvírus

Fimmvörðuháls

Mig hefur lengi langað til að ganga Fimmvörðuháls. Í fyrra var ég komin að Skógum og ætlaði að ganga ein yfir en hætti við, það var alltof mikil þoka og ég þekkti ekki leiðina.
Sem betur fer hætti ég við í það sinnið.
Dætrunum langar að ganga Laugaveginn og ég taldi Fimmvörðuháls vera ágætis undirbúning fyrir það. Veðurspáin fyrir fimmtudag lofaði góðu og við ákváðum að kýla á það.

Á vef ferðafélagsins... http://www.fi.is/gonguleidir/fimmvorduhals/
er lýsing gönguleiðarinnar svona:  Fimmvörðuháls
Skógar-Þórsmörk (Fimmvörðuháls á milli Eyjafjalla- og Mýrdalsjökuls)

Vegalengd 22 km, áætlaður göngutími um 9 klst., lóðrétt hækkun/lækkun 1000m. Leiðin liggur frá Skógum undir Eyjafjöllum, milli Eyjafjalla- og Mýrdalsjökuls, yfir til Þórsmerkur. Hér er um að ræða eina allra vinsælustu gönguleið á Íslandi en e.t.v. þá viðsjárverðustu sakir snöggra breytinga sem geta orðið á veðri á hvaða árstíma sem er. Það getur verið blítt og stillt veður á láglendi en þegar komið er upp á háhálsinn getur skollið á svarta þoka svo að ekki sér handa skil. Á leiðinni eru tveir skálar, annar í eigu Eyfellinga og hinn í eigu Útivistar.
------------------------------------------------------------------------

Við lögðum af stað héðan um 8 leytið. Keyrðum austur að Skógum. Lúlli tók mynd af okkur áður en við lögðum á fjallið 10:45. Við vorum allar brosandi... stelpurnar að fara á fjallið, hann, Gabríel og Venus... strákarnir urðu eftir.

Ég er sammála þeim sem segja að það sé fallegra að ganga í Þórsmörk en öfugt. Við gengum á móti hverjum fossinum af öðrum. Vorum með brauðfætur þegar við litum fram af gilbrúnunum. Eftir að við höfðum farið yfir göngubrúna, var landslagið aftur á móti .. the same shit all over again" eins og Harpa sagði..... hrjúfur vegaslóði sem var ekkert fyrir augað og svolítil þoka.... annars fengum við himins blíðu alla leið.

Um það bil km. áður en við komum að neyðarskýlinu... Baldvinsskála, .?.?. (sem var svo ógeðslegur að það er varla hægt að nota skálann í neyð) hélt Helga að bakið á henni væri að gefa sig og hægri fóturinn var að hætta að hlýða fullkomlega... 
Harpa og Lovísa voru farnar að þakka Guði fyrir að fá nú ástæðu til að hringja í sjúkraþyrlu. En eftir skammt af Ibufeni og hitaplástra harkaði Helga af sér... og þá varð Lovísa stíf framan í lærunum... svo að við fórum mjög hægt í ca 2 tíma.  Harpa var orðin fremst.

Við vorum á milli jöklanna, Eyjafjallajökuls og Mýrdalsjökuls. Nú fór að síga á seinni hlutann og betra að ganga. Helga var með göngumæli. Þegar við komum á efsta punkt fyrir ofan Þórsmörk vorum við búnar að ganga rúma 24 km. og héldum að við ættum stutt eftir, héldum jafnvel að við færum leiðina á 8 tímum.
Útsýnið var eins og klippt úr auglýsingu fyrir Gand Canyon. Veðrið óborganlegt, varla ský á lofti, stafa logn og sól... og við ....  On the top of the world.

Stelpurnar mynduðu útsýnið og ég tók myndir af þeim við minningarstein þar sem 3 höfðu orðið úti í júní 1970.

Við vorum tæpa 3 tíma að komast niður, hverja snarbratta fjallshlíðina á fætur annarri, einstigi og ófærur með öryggiskeðjum eða böndum til að hanga í.

Hættulegasti og seinfarnasti hluti leiðarinnar var að komast niður í Þórsmörk.  
Neðst biðu strákarnir, Lúlli með myndavélina og tók mynd af hverri og einni þegar við komum dauðþreyttar niður af fjallinu eftir 9 tíma og 45 mín og samkvæmt göngumælinum eftir tæpa 32 km.

Lúlli grillaði ofaní okkur dauðþreyttar en ánægðar með daginn.... við vorum svo blessaðar með veður.
Gabríel var hinn ánægðasti með daginn, hann passaði afa sem keyrði lengi, lengi í vatninu..... og mér sýnist á myndunum að Gabríel sé sá eini sem sé í glasi !!!

Við rétt náðum að kaupa kók og súkkulaði fyrir lokun kl 11 á Hlíðarenda og renndum í hlað heima kl. 12:45 eftir miðnætti. Þá vorum við Lovísa búnar að vera 16 tíma en Helga og Harpa 17-18 tíma á ferðinni. 

 

Þegar allt klikkar...

Þegar ég var í gönguferðinni, þá stóðust allar tímaáætlanir svo vel.... allt var svo vel skipulagt, enda sérfræðingar að verki, Berghildur og Magnea.

En stundum er eins og ekkert standist áætlun..... og þá datt mér í hug þessi brandari.

Íslendingur reyndi lengi að pranga fallhlífarstökki inn á tvo útlendinga. Þeir höfðu aldrei prófað fallhlífarstökk svo tilboðið var mjög freistandi.  Ferðin átti að vera gulltryggð, Þeir áttu að fara á loft í lítilli flugvél á Reykjavíkurflugvelli sem sleppti þeim út yfir Bláfjöllum, þeir áttu að svífa um og lenda á svifflugvellinum, þar átti að bíða rúta, sem keyrði þá í bæinn.

En þeir voru hálf ragir, enda aldrei farið í fallhlífarstökk áður.  Þetta er ekkert mál sagði Íslendingurinn..... þú kippir bara í langa spottann, ef fallhlífin fer ekki út, þá kippir þú í þann stutta.

Þeir létu tilleiðast, voru klæddir upp og flogið með þá á loft og þeim sleppt út.  Þeir kippa í langa spottann - ekkert gerist.... þeir kippa í stutta spottann - og það gerist enn ekkert.... þá kallar annar þeirra til hins : Ætli það sé ekki líka lýgi með rútuna!

Reykjavegur, gönguferð Margfætlna

Ég hafði skráð mig í gönguferð fyrir nokkrum vikum.... gönguhópurinn Margfætlur ætlaði að ganga Reykjaveginn... þ.e. frá Reykjanes-tá/hæl til Nesjavalla. Helgarspáin lofaði mjög góðu veðri.

Fyrstu 3 leggirnir voru farnir þegar við hjónin vorum úti....  ég fór maraþon þær helgar sem þau gengu sína áfanga.

Lengsta gangan, 3 dagleiðir voru um helgina (27-29).
Við, 27 manna hópur, lögðum upp frá Kaldárseli og gengum fyrsta legginn í Breiðabliksskálann í Bláfjöllum... menn voru vel útbúnir með bestu gerð af GPS mælum. Fyrsti áfanginn var um 16 km.
Rjúpuhreiður með 11 eggjum, flugvélarflak og frábært útsýni gladdi okkur á leiðinni. Síðasta klukkutímann fengum við grenjandi rigningu ofaní hvassviðrið.
Allan tímann eltum við þessar gulustikur með bláum kolli.

Lúlli ferjaði dótið fyrir okkur í Breiðabliksskálann þar sem hópurinn svaf um nóttina.  Næsta dag kl 10 fh. var lagt af stað og gengið eftir stikum frá skálanum að Þrengslaveginum. Eftir mikinn vindbarning á móti og örlitla úrkomu og 15,5 km göngu í fallegu landslagi, komum við niður á þrengslaveginn. Mikið var gott að sjá rútuna bíða þar, en hún átti að ferja okkur aftur í skálann svo við gætum sofið þar um nóttina.
Um kvöldið var kvöldvaka, með grafalvarlegri keppni um listastrengi.  Auðvitað tók ég þátt, hafði fundið kolryðgaðan keðjubút sem ég skreytti með blómum og fallegum smásteinum. 
Þegar ég talaði fyrir mínum streng, sagði ég að hann væri blanda af náttúrunni og drasli okkar mannanna.... það dugði samt ekki til vinnings.  Síðan var sungið fram eftir kvöldi.

Þriðja daginn vöknuðu allir snemma, það þurfti að ganga frá skálanum og taka saman dótið. Allt var sett í rútuna, sem ferjaði okkur að Kolviðarhóli, þaðan sem við gengum til Nesjavalla.
Við byrjuðum í roki og rigningu..... það hljóta að hafa verið skólakrakkar í afleysingu á veðurstofunni sem spáðu helgarveðrinu.
Síðan stytti upp og veðrið var nokkurnveginn til friðs.... við vorum í stanslausum mótvindi.  Landslagið, náttúrufegurðin bætti það allt upp. Við gengum fram á lóuhreiður með 4 eggjum. Við áðum í skála Orkuveitunnar í einhverjum dal ??? Engidal.... og gengum þaðan í Nautaréttir. Þaðan var talsverð hækkun en fallegt.  
Við áðum næst við blekkingarskilti.... sem vísaði á Nesjavelli í 2 áttir. Hópurinn skiptist, annar leggurinn og sá auðveldari var 7 km, en sá erfiðari var 7,4 km.
Það er ekki að spyrja að því ég var í þeim hópi.... og lengri 7,4 km hef ég aldrei farið..... og þegar ég hélt að við værum búin að fara 7,4 km, komum við að skilti sem bætti 3,5 km við og það eru líka lengstu 3,5 km sem ég hef farið.... en útsýnið var breathtaking ... vá.... og á efsta hlutanum fengum við haglél..... þessi leggur var ca 20 km.

Við borðuðum í Nesbúð og rútan (með dótið okkar) sótti okkur og keyrði í bæinn. Til minja um gönguferðina fengu allir litla stiku, gula með bláum kolli, sem var áletrað á REYKJAVEGUR 2008.
I love it 

Þetta var frábært...... Takk fyrir mig  

Tvö dauðsföll

Á þriðjudagsmorgun 24.júní dó Hilmar föðurbróðir minn og í gærmorgun 25.júní dó tengdamamma. Andlát Hilmars kom okkur mjög á óvart. Pabbi á bara 2 bræður og var Hilmar yngstur og vissum við ekki annað en að hann væri við góða heilsu.  Synir hans og Hrafnhildur fá samúðarkveðjur frá okkur.

Tengdamamma hefur aftur á móti verið léleg til heilsunnar í nokkurn tíma og frekar búist við að hún gæti hvatt hvenær sem væri. Það eru rúm 2 ár síðan tengdapabbi dó og hefur heilsa hennar sveiflast fram og til baka á þessum tíma. Á þriðjudag var ljóst hvert stefndi og lauk þessu stríði á miðvikudagsmorgninum.

Blessuð sé minning þeirra.

Selvogsgatan

Það er fastur liður að ganga Selvogsgötuna, og helst nokkrum sinnum á sumri.
Maðurinn þurfti að fara í Selvoginn að laga eitthvað við hjólhýsið hennar Jónu. Ég notaði tækifærið og gekk Selvogsgötuna frá Bláfjallaafleggjaranum.... það er ca 16 km. 

Veðrið var dásamlegt, sól en aðeins vindur.... eða logn sem var að flýta sér aðeins. Síðast þegar ég fór Selvogsgötuna gekk ég hratt og var slétta 3 tíma þessa leið. Nú ákvað ég að ganga á fjölskylduhraða... og var 3:45.... stoppaði samt aldrei. 

Ég var 50 mín upp á fjallsbrúnina, 1 tíma og 10 mín yfir hraunið, 40 mín niður að stiganum, 50 mín þaðan niður að fjallsbrún og 15 mín að fara niður fjallið, niður á veg.

Það var óvenju lítið um fugla og kindur á leiðinni, sá varla fugl og ekki kind nema fyrir neðan stigann.

Lúlli sótti mig að fjallinu, við grilluðum og höfðum það gott, sváfum þar í nótt.