Vondir vínyrkjar - Matt. 21:33-46

-33- Heyrið aðra dæmisögu: Landeigandi nokkur (Guð) plantaði víngarð. Hann hlóð garð um hann, gróf fyrir vínþröng og reisti turn, seldi hann síðan vínyrkjum (gyðingum) á leigu og fór úr landi.
-34- Þegar ávaxtatíminn nálgaðist, sendi hann þjóna sína (stóru spámennina) til vínyrkjanna að fá ávöxt sinn.
-35- En vínyrkjarnir tóku þjóna hans, börðu einn, drápu annan og grýttu hinn þriðja.
-36- Aftur sendi hann aðra þjóna (litlu spámennina), fleiri en þá fyrri, og eins fóru þeir með þá.
-37- Síðast sendi hann til þeirra son sinn (Jesús) og sagði: Þeir munu virða son minn.
-38- Þegar vínyrkjarnir sáu soninn, sögðu þeir sín á milli: Þetta er erfinginn. Förum og drepum hann, og náum arfi hans.
-39- Og þeir tóku hann, köstuðu honum út fyrir víngarðinn og drápu hann.
-40- Hvað mun nú eigandi víngarðsins gjöra við vínyrkja þessa, þegar hann kemur?

-41- Þeir svara: Þeim vondu mönnum mun hann vægðarlaust tortíma og selja víngarðinn öðrum vínyrkjum á leigu, sem gjalda honum ávöxtinn á réttum tíma.
-42- Og Jesús segir við þá: Hafið þér aldrei lesið í ritningunum: Sá steinn, sem smiðirnir höfnuðu, er orðinn hyrningarsteinn. Þetta er verk Drottins, og undursamlegt er það í augum vorum.
-43- Þess vegna segi ég yður: Guðs ríki verður frá yður tekið og gefið þeirri þjóð, sem ber ávexti þess. 
-44- Sá sem fellur á þennan stein, mun sundur molast, og þann sem hann fellur á, mun hann sundur merja.
-45- Þegar æðstu prestarnir og farísearnir heyrðu dæmisögur hans, skildu þeir, að hann átti við þá.
-46- Þeir vildu taka hann höndum, en óttuðust fólkið, þar eð menn töldu hann vera spámann.

Æðstuprestarnir þekktu ekki hyrningarsteininn, þeir afneituðu Jesú sem syni Guðs og gyðingar misstu forréttindin sem þeir höfðu haft, þ.e. að vera útvalin þjóð Guðs. Guðs ríki var frá þeim tekið og gefið hinni kristnu þjóð.