Að vaða útí - varðar traust...

Jós.3:13 Og þegar prestarnir, sem bera sáttmálsörk Drottins, hans sem er Drottinn allrar veraldar, stíga fæti í vatn Jórdanar, þá mun vatnið í Jórdan stöðvast, vatnið, sem ofan að kemur, og standa sem veggur. Allt var sem Drottinn sagði.

Jós 3:15 Og er þeir, sem örkina báru, komu að Jórdan, og prestarnir, sem báru örkina, drápu fótum sínum í vatnsbrúnina  en Jórdan flóði yfir alla bakka allan kornskurðartímann ,-16- þá stóð vatnið kyrrt, það er ofan að kom, og hófst upp sem veggur mjög langt burtu, við Adam, borgina, sem liggur hjá Sartan. En það sem rann niður til vatnsins á sléttlendinu, Saltasjós, rann allt til þurrðar. Og lýðurinn fór yfir um, gegnt Jeríkó.-17- En prestarnir, sem báru sáttmálsörk Drottins, stóðu kyrrir á þurru mitt í Jórdan, meðan allur Ísrael fór yfir um á þurru, þar til er allt fólkið var komið yfir um Jórdan.

Þeir sem báru örkina voru 2 þús álnum á undan og í orðskýringum aftast (Biblían 1981) undir mál og vog, segir að alin hafi verið 50 cm. eða hálfur metri, þannig að þeir sem báru örkina voru 1 km. á undan. Síðan hefur það aldeilis tekið tímana tvo fyrir allt þetta fólk að komast yfir ána með allt sitt hafurtask. Á meðan, hófst vatnið upp eins og veggur fyrir ofan þá.  Vatnsmagnið hefur verið gífurlegt því Jórdan var svo vatnsmikil að hún flóði yfir alla bakka.
 
Það stendur í 16 versi að veggurinn hófst upp við borgina Adam, sem liggur hjá Sartan, sem staðarnöfn korta (aftast í Biblíunni 1981) segja að heiti nú Saretan. Og ef við flettum upp í kortunum aftast í Biblíunni, skoðum kort 4, reitur A2 sjáum við Saretan og Jerikó fyrir neðan.  Neðst á kortinu sjáum við mælistiku... sem segir okkur að það eru á milli 40-50 km í loftlínu á milli þessara staða, og engin á er þráðbein, þannig að það er enginn smá spotti sem vatnsveggurinn hefur hlaðist upp á.    

Guði er ekkert ómögulegt... en málið er að það hefði ekkert gerst ef þeir hefðu ekki vaðið útí.  Ef þeir hefðu ætlað að bíða við árbakkann eftir að áin þornaði, hefðu þeir aldrei komist yfir. Þetta varðar traust, þeir óðu útí VEGNA ÞESS að þeir treystu Guði. Fyrsta skrefið var traustsyfirlýsing... það var sama og að segja: við trúum því Guð, að þú stoppir ána ef við göngum útí.

Við verðum oft að treysta og nú aldrei meiri nauðsyn fyrir okkur að treysta þess að við séum leidd og blessuð.