Trú þú aðeins... Mark 5:25-34

-25- Þar var kona, sem hafði haft blóðlát í tólf ár.
-26- Hún hafði orðið margt að þola hjá mörgum læknum, kostað til aleigu sinni, en engan bata fengið, öllu heldur versnað.
-27- Hún heyrði um Jesú og kom nú í mannþrönginni að baki honum og snart klæði hans.
-28- Hún hugsaði: Ef ég fæ aðeins snert klæði hans, mun ég heil verða.
-29- Jafnskjótt þvarr blóðlát hennar, og hún fann það á sér, að hún var heil af meini sínu.
-30- Jesús fann þegar á sjálfum sér, að kraftur hafði farið út frá honum, og hann sneri sér við í mannþrönginni og sagði: Hver snart klæði mín?
-31- Lærisveinar hans sögðu við hann: Þú sérð, að mannfjöldinn þrengir að þér, og spyrð þó: Hver snart mig?
-32- Hann litaðist um til að sjá, hver þetta hefði gjört,
-33- en konan, sem vissi, hvað fram við sig hafði farið, kom hrædd og skjálfandi, féll til fóta honum og sagði honum allan sannleikann.
-34- Jesús sagði við hana: Dóttir, trú þín hefur bjargað þér. Far þú í friði, og ver heil meina þinna.

Lög Móse kveða á um að kona með blóðlát, var nánast útskúfuð úr þjóðfélaginu, hún mátti ekkert snerta og enginn mátti snerta það sem hún snerti...
Hún heyrði af Jesú... að snerta hann var brot á hreinleikalögum gyðinga og brotið átti að gera hann óhreinan í 1 dag... En Jesús hélt áfram sínum daglegu gjörðum...
Á þessu sjáum við að brot á lögum Móse voru ekki synd því Jesús var syndlaus, enda segir Guð á mörgum stöðum í ritningunni að synd er brot gegn honum þ.e. vantrú og dýrkun á öðrum guðum.

Konan með blóðlátin þurfti ekki að hrópa upp trú sína... hún hugsaði aðeins ef ég gæti snert klæði hans... hugsunin nægði. Trúin var síðan sýnd í verki með því að snerta klæði hans. Trúin bjargaði henni og trúin bjargar okkur líka.

Tákn fyrir gyðing... Mark 5:22

-22- Þar kom og einn af samkundustjórunum [gyðinga], Jaírus að nafni, og er hann sá Jesú, féll hann til fóta honum,
-23- bað hann ákaft og sagði: Dóttir mín litla er að dauða komin. Kom og legg hendur yfir hana, að hún læknist og lifi.
-24- Jesús fór með honum. Og mikill mannfjöldi fylgdi honum, og var þröng um hann.

-35- Meðan hann var að segja þetta, koma menn heiman frá samkundustjóranum og segja: Dóttir þín er látin, hví ómakar þú meistarann lengur?
-36- Jesús heyrði, hvað þeir sögðu, en gaf ekki um, heldur sagði við samkundustjórann: Óttast ekki, trú þú aðeins.

Trú er allt sem þarf en óttinn og efinn banka stanslaust á huga okkar. Jesús sagði:,,Ef þér hefðuð trú eins og mustarðskorn" (Lúk 17:6) þá væru okkur allir vegir færir. En við erum trúlítil hversu erfitt sem það er að viðurkenna það.

-43- En hann [Jesús] lagði ríkt á við þá [heimilisfólk samkundustjórans] að láta engan vita þetta... 

Maðurinn [sennilega heiðingi] með óhreina andann í sögunni á undan átti að segja öllum frá en heimilisfólk samkundustjórnans átti að þegja yfir kraftaverkinu.
Sem samkundustjóri gyðinga gat maðurinn í þessari sögu ekki þagað - hann varð að fórna til Guðs fyrir blessun sína, og hann hafði heimilifólk sitt til vitnis um kraftaverkið. Presturinn sem myndi sjá um fórnina hefði þurft að viðurkenna að kraftaverkið væri blessun Guðs og um leið hefði hann viðurkennt að Jesús væri með kraft frá Guði.
Fræðimenn og farisear þurftu að samþykkja Jesús því fólkið hlýddi prestunum... en það var yfirstétt gyðinga sem hafnaði Jesú og af ótta við yfirstéttina höfnuðu flestir gyðinganna honum líka.