Orðlaus

Ef maður verður nokkurntíma orðlaus þá er það við svona fréttir. Það dynja yfir okkur fréttir þar sem foreldrar fara illa með börnin sín. Börn lokuð inni árum eða áratugum saman og nú ungt barn eitt heima og í hlekkjum á meðan foreldarnir vinna úti.
Fer heimurinn versnandi eða erum við bara á öld upplýsinganna, að frétta af hlutum sem hægt var að leyna endalaust áður.
Ekkert er nýtt undir sólinni, segir prédikarinn.

Hlekkjaður við vaskinn á meðan foreldrar voru í vinnu

Hellisbúar í berjaleit

Ég, Evran og smámyntirnar hennar fórum í göngu í dag... í sól og sumaryl.  Leiðin lá á Búrfellið, þar sem ég hafði farið í rannsóknarleiðandur þangað í gær. Við komust varla áfram fyrir berjum... eins og í gær. 

Ferðin varð að einni allsherjar ævintýra-hellaferð.
Við skoðuðum 100metra hellinn og fleiri hella á svæðinu á leiðinni að Búrfellinu. Það er greinilegt að við verðum að fara eina ferð enn á svæðið og þá með vasaljós.
Við vorum síðast að skoða hellana saman á þessu svæði fyrir 3 árum þegar ratleikurinn með hellaþemanu var í gangi.

Við gleymdum okkur alveg í þessum hellum, hefðum jafnvel getað lagst út.... en Evran vakti okkur til veruleikans.... því hún þurfti að komast í Bónus fyrir lokun.

Nóg var af berjunum.... vantaði rjómann....