Ekki frændur heldur bræður okkar

Ég man að eftir snjóflóðin á Vestfjörðum, þær miklu hamfarir kom STÓR fjárupphæð frá Færeyjum... frá þjóð sem átti sjálf við næg vandamál að stríða eins og t.d. atvinnuleysi. Þessu fé hafði verið safnað af almenningi og sýndi vel þann hug sem Færeyingar bera til Íslendinga. Þegar ábjátaði þá var ekki legið á liði sínu og nú taka þeir fram öllum öðrum...
Ég er ekki að mæla með því að við ættum að þiggja svo stóra gjöf og talað er um á mbl.is... heldur eigum við einungis að meta hvaða hug Færeyingar bera til okkar.

Hinn sanni vinur er ekki alltaf fyrirferðarmestur eða mest áberandi.

Vill gefa Íslendingum 300 milljónirnar

Mikilvægt að skilja byrðina eftir...

Í framhaldi færslunnar hér fyrir neðan...
Matt.11:28, Drottinn segir : Komið til mín... ...og ég mun veita yður hvíld.

Alltof oft gerist það, að eftir að við leggjum allt okkar fyrir Drottin... eftir eldheitar bænir... þar sem ákafi, eldmóður og örvænting er látin í ljós... þar sem allur vandamálapokinn er tekinn af herðunum og lagður fyrir Drottin....... að þegar bæninni er lokið, er vandamálapokinn axlaður aftur... þannig að sama byrðin er komin á bakið um leið og bæninni er lokið.

Oft áttum við okkur ekki á því að við sem lögðum málefnið fyrir Drottinn og báðum um lausn... gefum honum síðan ekki tækifæri til að leysa málið... 
Auðvitað er erfitt að bægja áhyggjum í burtu og sumir kalla það ,,kæruleysi" að hafa ekki áhyggjur þegar maður ,,á að hafa áhyggjur"... en leggi maður eitthvað fyrir Guð, er það vanvirðing að gefa honum ekki tækifæri til að koma með lausn.
Og til að Guð fái tækifæri, verðum við að stíga til hliðar... og hætta að grautast í því sem við töldum þurfa æðri meðferð.

Við þurfum að læra að skilja byrðina eftir